Sport op tv, ik word er niet warm of koud van. Call me excentric, maar soms wil een mens op een druilerige middag gewoon een keer naar Escape to the Country kijken op BBC – een louter hypothetisch voorbeeld uiteraard (die landhuizen, die Aga's, dat woeste Cornwall!!) - je gaat er lekker voor zitten en plots komt er alweer een Serena of Tom in beeld. Tja, dan wordt er al eens gefrustreerd gezucht onder een fleecedekentje...
PS: kouwelijke lezers, haal er snel eentje in huis, het past werkelijk bij al uw boeken!
Maar ik dwaal af. Sport op tv, neen dank u. Maar als een Dimitri Verhulst (eerder deze week las hij hier al voor) speciaal voor Humo een wielerverhaal neerpent, dan wil ik mij daar best aan wagen. Bij hem krijg je meer dan alleen maar sport, dat wist ik wel zeker. En mijn vertrouwen werd niet beschaamd.
In HUMO nr. 28/3488, 10 juli 2007:
'...Nonkel Firmin wees ons ineens op de aanwezigheid van een teeveetje in de kamer. Discreet, dat wel. Een teeveetje. Godverdomme, dat niemand eerder op het gedacht was gekomen. Twee vliegen in een klap. We konden Meetje Malvina op de boot zetten voor haar laatste tochtje en terzelfdertijd naar de koers kijken.
"Dat kunt ge niet menen!?"
Tuurlijk kon dat gemeend worden. Iedereen in die kamer met een beetje historisch inzicht voelde aan dat er een eind leek te komen aan Belgiës grootste dagen en grootse namen. De natie beschikte weliswaar nog over Joseph Bruyère, maar die had zichzelf jarenlang suf gereden in dienst van Merckx. Le vassal du cannibale. De sukkelaar had er kuiten van caoutchouc aan overgehouden en amper iets van faam. Als en indien Van Impe nu op achterstand werd gezet, zou het weleens kunnen dat het land definitief werd opgeslokt door een algehele vélocyclistische deemstering. Van die nieuwe lichting zag mijn vader alleszins niemand de Puy de Dôme op geraken. Kermiskoersen in en rond Geraardsbergen, ja. 's Winters met het fietsje dokkeren in de modder onzer kale patattengronden. Juist. Maar het serieuze werk? Meespelen met de Grote Jongens? Afijn, in het licht van de geschiedenis was het niet meer dan verantwoord dat wij de teevee zouden aanzetten. Doch: gezien de bijzondere omstandigheden en vanuit onze diepe gevoelens van schroom en piëteit, werd het compromis bereikt om de volumeknop op nul te houden...'
Orgineel, leuk om te lezen! Hoef ik me niet meer te pletter te zoeken in de bib!
Geplaatst door: Boekenmonster Chris | 23 juli 2007 om 10:03